Στις 3 Ιανουαρίου 2019 ο αντιρρησίας συνείδησης Χαλίλ Καραπασιάογλου (Halil Karapaşaoğlu) καταδικάστηκε από το στρατοδικείο της βόρειας Λευκωσίας σε 20 ημέρες φυλάκιση για την άρνηση του να παρουσιαστεί ως έφεδρος κατά τις κλήσεις των ετών 2014, 2015, 2016, 2017. Εναλλακτικά του δόθηκε η ευκαιρία να εξαγοράσει την ποινή του προς 2.000 τουρκικές λίρες (330 ευρώ), με περιθώριο καταβολής τις 10 ημέρες. Ο Χαλίλ θα αρνηθεί και αυτή την προσταγή, καταλήγοντας -εκτός απρόοπτου- στη φυλακή υπερασπιζόμενος την επιλογή του έως το τέλος.
Στα ασφυκτικά πλαίσια των 2 αλληλοτροφοδοτούμενων εθνικισμών και των 6 εγκατεστημένων στρατών πάνω στο νησί ο Χαλίλ παραδέχεται ειλικρινώς πως “όταν είσαι 20 χρονών δεν έχεις σχηματίσει πλήρως πολιτική άποψη, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πλήρως για κάποια πράγματα. Γι’ αυτό πήγα στρατό.” Σήμερα, στα 33 του έτη, έχοντας ξεφύγει από την ηλικία των 18, έχοντας συμμετάσχει σε αγώνες έξω από το στερεοτυπικό διχασμό και πέρα από το εθνοτικό μίσος ή τη θρησκευτική μισαλλοδοξία, μπορεί κάθε χρόνο με σιγουριά να πετάει στα σκουπίδια τα χαρτιά του στρατού της ΤΔΒΚ που τον καλούν για λίγες μέρες υπηρεσίας ως έφεδρο.
Το κίνημα της άρνησης στράτευσης στην Κύπρο είναι αρκετά ισχνό, με το βόρειο τμήμα όμως να πρωτοπορεί. Ενώ η συνήθης πρακτική στο νότιο τμήμα είναι το τρελόχαρτο, εντούτοις στο Βορρά έχουν υπάρξει αντιρρησίες συνείδησης που εγγράφονται σαφώς στον πασιφιστικό κλάδο του κινήματος. Σε κανένα από τα 2 μέρη του νησιού δεν έχει υπάρξει ως τώρα ολικός αρνητής στράτευσης.
Βγαίνοντας από το στρατοδικείο, όπου έλαχε της υποστήριξης αρκετών δεκάδων ανθρώπων που κατοικούν και από τις 2 πλευρές της πράσινης γραμμής, ξεκαθάρισε τις προθέσεις του σχετικά με την έκβαση της υπόθεσης: “Αυτό για μένα είναι μια τιμή. Με καταδικάζουν γιατί δεν θέλω να κρατήσω όπλο, γιατί είπα ότι δεν θα ρίξω σφαίρα εναντίον του φίλου μου του Αντώνη και θα με στείλουν γι’ αυτό 20 μέρες φυλακή.” Όσο για την πιθανότητα εξαγοράς της ποινής του, με δεδομένο ότι τα 330ευρώ είναι ένα ποσό που συλλέγεται με ευκολία, υπήρξε ακόμη πιο ξεκάθαρος: “Αυτό είναι ένα δικαίωμα, εάν πληρώσω το πρόστιμο δεν θα έχει κανένα νόημα. Μετά από 10 μέρες θα έρθω εδώ για να μείνω 20 μέρες στην φυλακή επειδή εγώ απορρίπτω το να πληρώσω αυτά τα χρήματα.”
Η αλήθεια είναι πως η κυπριακή κινηματική πραγματικότητα διαφέρει πάρα πολύ σε σχέση με την ελληνική και θα ήταν τεράστιο σφάλμα να την κρίνουμε με βάση τις δικές μας εμπειρίες. Αυτό που σε εμάς θα φάνταζε ως μια ρεφορμιστική εξέλιξη ή ακόμα κι ως θέμα ανάξιο ενασχόλησης μιας και ο Χαλίλ δε δηλώνει καν αναρχικός, στο συγκεκριμένο πλαίσιο αποτελεί ισχυρό πλήγμα στις δομές της στρατοκρατίας και την ιδεολογία του εθνικισμού. Με την ελπίδα ότι η στάση του θα βρει το ανάλογο της και στη νότια πλευρά, δήλωσε σε ε/κ εφημερίδα μερικές μέρες πριν τη δίκη του: “Εάν αύριο γίνει πόλεμος, εμείς ως αντι-μιλιταριστές δεν θα πάμε να πολεμήσουμε. Οι παππούδες μας, οι μπαμπάδες μας πολέμησαν πριν, εμείς δεν θα κάνουμε το ίδιο λάθος.”
Στα πλαίσια της ανατροπής της εις βάρος του απόφασης οι δικηγόροι του Καραπασιάογλου κινούνται ήδη προς τα ευρωπαϊκά όργανα και πιο συγκεκριμένα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου εκκρεμεί η προσφυγή ενός ακόμη τ/κ αντιρρησία, του Μουράτ Κανατλί. Ο πρόεδρος και ο γραμματέας του συνδικάτου εργαζομένων στο χώρο του Τύπου (Basin-Sen) προχώρησαν την ίδια κιόλας μέρα σε δημόσια δήλωση πως θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Χαλίλ και θα αρνηθούν κάθε επόμενη κλήση, συνεισφέροντας και οι ίδιοι στην πραγματική αποστρατιωτικοποίηση του νησιού.
Το πρόσωπο του Χαλίλ, σε μορφή στένσιλ, κοσμεί ήδη τους τοίχους των κτιρίων που ρημάζουν εντός της πράσινης γραμμής, υπενθυμίζοντας μας πως η φυσική συνέχεια του να μιλάς υπέρ της ειρήνης είναι να πράττεις κατά του πολέμου!
υ.γ. Ο Χαλίλ παρέστη στην εκδήλωση του antifa λευkoşa στις 30/12/18, όπου απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό και μας ενημέρωσε για την υπόθεση του.
